A day in Hanoi

Als je eens een ander stukje van onze mooie aarde wil zien, is het reizen toch altijd weer een challenge. We werden vanmorgen om 8AM op Zaventem opgepikt met een busje om naar Parijs te gaan - de groep was 9 personen in totaal (Joris was zo lief geweest van ons met de auto tot Zaventem te brengen). Vanuit Charles de Gaulle hadden we dan een rechtstreekse vlucht naar Hanoi - 11,5H vliegen. De vlucht was zeer bumpy, maar landde op tijd (6AM Vietnamese tijd). Wij lopen 5H voor op jullie.

Het weer is zonnig, warm (25 graden) en heel vochtig - dus echt zweetweer. Tijdens het lange reizen hebben we uitgebreid kunnen kennis maken met onze mede-reizigers: een multi alge groep met een hoog Kampioenen gehalte. Vanaf morgen reizen er ook 2 Waalse koppels mee in onze groep. Plezier verzekerd.

Niemand had in het vliegtuig geslapen - dus zonder enige slaap zijn we aan een zeer interessante maar vermoeiende dag Hanoi begonnen (geld gewisseld: 1 dollar is 20.800 dong!!!! Da's een moeilijke wisselkoers!!)

Dan hebben we het mausoleum van Ho Chi Ming bezocht, en het paleis van de literatuur,lekker Vietnamees geluncht, door de oude straatjes met honderden authentieke winkeltjes gekuierd en tot slot een optreden van het wereldbefaamde watermarionettentheater bijgewoond (da's een goed woord voor de scrabble....). Heel leuk, maar een aantal van ons waren in slaap gevallen tijdens de voorstelling.........

We slapen 1 nacht in Hanoi en dan trekken we weer verder. Deze week zijn we elke nacht in een ander hotel....

Tijd om te slapen - ik kan mijn ogen gewoon niet meer open houden.....

Maar nog even voor de geïnteresseerden: hier is wat info over Ho China Minh, een heel invloedrijk man hier in Vietnam, en nog steeds een god voor N Vietnam


Hồ Chí Minh, 1946
Hồ Chí Minh (Nghê An, 19 mei 1890 - Hanoi, 2 september 1969) was een Vietnamees revolutionair en politicus. Ho Chi Minh was oprichter van de Viet Minh, minister-president van Noord-Vietnam in 1954 en president van Noord-Vietnam van 1954 tot 1969.

Hồ omarmde het communisme terwijl hij in Engeland woonde (1915 - 1917) waar hij een opleiding genoot tot banketbakker onder Auguste Escoffier en terwijl hij in Frankrijk (1917 - 1923) woonde. Zijn vader was een confucianistisch leraar en Hồ zelf genoot dan ook een strenge confucianistische opvoeding. In Frankrijk probeerde hij de Franse regering te bewegen tot de onafhankelijkheid van de Unie van Indochina. Hij probeerde dit ook onder de aandacht van de geallieerden te brengen bij de vredesconferentie die leidde tot het vaststellen van het verdrag van Versailles. Hij raakte in die periode ook betrokken bij de oprichting van de Franse communistische partij (hij werd lid in 1920) en ging in 1923 naar Moskou waar hij een agent werd voor het land. In 1930 hielp hij bij de oprichting van de Indochinese communistische partij in Unie van Indochina.

Na omzwervingen door veel landen in de regio keerde Hồ pas in 1941 terug in Vietnam en nam daar de naam Hồ Chí Minh (hij die verlicht) aan. Hij vocht met de Viet Minh tegen de Japanse bezetters tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op 2 september 1945 verklaarde hij in Hanoi de onafhankelijkheid van de Democratische Republiek van Vietnam en hij las daarbij passages uit de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring voor waarbij hij het woord Engeland verving door Frankrijk. Deze verklaring was hem ter beschikking gesteld door een lid van de OSS, een voorloper van de CIA. Vrijwel onmiddellijk hierna werden Hồ en zijn Viet Minh door de Fransen uit Hanoi verdreven en vochten een zware oorlog uit met de Fransen. Op 2 maart 1946 verklaarde hij zichzelf tot president van Vietnam. Op 6 maart 1946 bereikte hij een akkoord met de Franse regering over de onafhankelijkheid van Vietnam binnen de Unie van Indochina en de Franse unie, maar nog niet een volledige onafhankelijkheid. Teleurgesteld door dit resultaat zette hij de strijd voort. In 1954 brachten de Viet Minh onder leiding van generaal Vo Nguyen Giap een zware slag toe aan het Franse leger in de slag van Dien Bien Phu. Hierna werd op 21 juli 1954 in de Genève-akkoorden een wapenstilstand gesloten en moesten de strijdende partijen zich tijdelijk terugtrekken langs de 17e breedtegraad. De bedoeling was over twee jaar verkiezingen te houden en het land te herenigen. Om opportunistische redenen gebeurde dit echter nooit: in het Noorden was het regime te doctrinair en in het Zuiden vreesde met name de Amerikanen volgens de Domino-theorie de communistische expansie. Daarmee werd de opsplitsing van het land een feit en werd een Noord-Vietnam en een Zuid-Vietnam geboren. Tijdens deze periode was Ho een gematigd lid van de communistische partij, maar hij verloor invloed in de partij ten opzichte van radicalen door de alsmaar voortdurende oorlog.
Na de onafhankelijkheid werd de strijd in het zuiden onofficieel voortgezet door oude leden van de Vietminh die nu als de Vietcong tegen de Zuid-Vietnamese regering streden. Ho's leven werd hierdoor voor het grootste gedeelte gekenmerkt door oorlog. Eerst tegen Frankrijk en later tegen Zuid-Vietnam en zijn geallieerden waaronder de Verenigde Staten en Australië.

Tijdens zijn presidentschap was Ho het middelpunt van een persoonlijkheidscultus die sterker werd na zijn dood. Dit was in tegenstelling tot Ho's persoonlijkheid: hij was iemand die er een simpele levensstijl op na hield, zelfs als hem luxe werd aangeboden. Ook stond hij bekend onder zijn vrienden als een gematigd politicus en iemand met een hoge integriteit.

Ho stierf op 2 september 1969 op 79-jarige leeftijd. Zijn lichaam werd, tegen zijn wens, geplaatst in een granieten mausoleum. Hij wilde zelf echter gecremeerd worden en zijn as laten plaatsen op drie Vietnamese bergtoppen.